بسم تعالی

وقتی برای اولین بار کسی در مورد جرم ، اندازه و دمای خورشید چیزی می شنود آن چنان به هیجان می آید که مشتاق می شود بیش تر بداند؛ بداند که این خورشید که برای اولین بار در ذهنش نماد عظمت بود عضوی کوچک از خانواده ای با شکوه است و از این شکوه جلال به ستایش خدا روی می آورد و او را که خالق این عظمت و شکوه است می ستاید ، و چه خوب  ایرانیان باستان به عظمت خدا پی برده بودند و همین دلیل آن ها برای پیشتاز بودنشان در جهان علم نجوم بود. آن زمانی که ،  اروپاییان کتاب های ایرانیان را ترجمه می کردند و به اکتشافات و ذهن خلاق ایرانیان آفرین می گفتند. اما چرا همین ایرانیان بعد از دوره ی صفویه دست از این علم کشیدند و به چیزهایی دیگر روی آوردند؟ به طوری که هر کجای دنیا از ایرانیان سخنی به میان آید کلمه ای در مورد نجوم ایران زده نخواهد شد.

سال1388 (2009 میلادی) که سال جهانی نجوم نام گرفته است شاید بهانه ای باشد برای تکرار آن روزها ! ما همان ایرانیان مسلمان هستیم که بیش تر از هر کار دیگر به شناخت خدا نیاز داریم.

به امید آن که دوباره آن روزی برسد که به جای ترجمه ی کتاب های اروپاییان آن ها کتاب های ما را ترجمه کنند.

آسمانتان پر از ستاره های نورانی

فاطمه حیدری

F_heidari_16@yahoo.com